Doğa ve Çocuklarımız (21.10.2013)

Çocukların büyürken içinde bulunduğu ortam, fiziksel ve ruhsal gelişimlerinde büyük rol oynar. Ebeveyn olarak oluşturduğumuz çevresel şartlar ne kadar doğal olursa, çocuğun gelişiminde de o kadar potansiyel sağlayacaktır. Fiziksel gelişiminde çocuk, sağlıklı ve doğal yiyecekler, iyi uyku, temiz hava, güneş ve vitaminlere ihtiyaç duyar. Aynı şekilde mental gelişimi içinde iyi bir aile ortamı, okulun yanı sıra dışarıda yaşadığı sosyal ve çevresel faktörlerin büyük önemi vardır.



Biyolog Edward Winson'a göre 'İnsanlar ve diğer canlılar arasında doğuştan gelen ve içgüdüsel bir bağ bulunuyor' Biyolojik olarak insanoğlunun doğadan uzak yaşaması söz konusu değilken günümüzde içinde bulunduğumuz çarpık kent yaşamı, çocuklarımızın giderek doğal yaşamdan uzaklaşmasıyla birlikte fiziksel ve ruhsal bir çok hastalığı da yanında getiriyor. Bebeklik itibariyle güvenlik amacıyla, araba koltuklarında, mama sandalyelerinde, televizyon oturaklarında, pusetlerde kontrol altına almaya çalıştığımız miniklerin, uzun vade de fiziksel ve ruhsal sorunlar yaşamaları yadsınamaz bir gerçek. Özellikle son yıllarda çığ gibi artan 'Dikkat Eksikliği, Hiper Aktivite ve Algılama' gibi sorunların doğadan uzak, beton alışveriş merkezleri, okul binaları ve apartman dairelerinde zaman geçirmek zorunda kalan çocuklarda görüldüğü gözlemlenmiştir.



Bu nedenle biz ebeveynler olarak, çarpık kentleşme, kirli hava, sağlıksız besinlere maruz kalan çocuklarımıza, elimizden geldiğince doğa ile bağ kurabilecek çevresel koşulları oluşturmalıyız. Boş zamanlarımızda park, orman, kamp alanları, kumsal gibi doğal alanlarda vakit geçirmeliyiz. Çocuklarımızı kış aylarında alışveriş merkezlerine götürmek yerine; yağmurda sırılsıklam olmalarına, rüzgarı hissetmelerine, yoruluncaya kadar kartopu oynamalarına, çimlerde yuvarlanmalarına, çamurda zıplamalarına izin vermeli ve hatta teşvik etmeliyiz.



Günümüz çocukları ne yazık ki, açık hava da koşturamıyorlar, arkadaşlarıyla serbest oyun oynayamıyorlar, doğayı deneyimleyemiyorlar, doğanın kendisini değil sadece görüntüsünü tanıyorlar. Oysa çocuklar görerek, işiterek, dokunarak, koklayarak, hissederek yani doğrudan deneyimleyerek doğayı tanımalılar. Doğayla özgürce buluşan çocuklar ilerde daha mutlu, daha özgüvenli, daha duyarlı, daha uyumlu bireyler oldukları yadsınamaz bir gerçek.



Unutmamalıyız ki, tabiat olmaksızın insan yaşayamaz. Yaradanın bize sunduğu doğal ikramları çocuklarımıza tanıtmak, tattırmak, sevdirmek, tefekkürü ve teşekkürü öğretmek de bizim görevimiz.



Sevgiyle ve doğayla kalın...!



Pınar Holt