Çocuğun kendi dünyasında geliştirdiği anne baba motiflerini, gerçekte yeterli bulmadığı anne ve babasının yerine koymak için onlara yansıtmasıdır. Yani babasını daha güçlü veya daha zengin görmek isteyen bir çocuk hayali bir baba yaratır ve onunla özdeşim kurar. Yada kişi dayanamadığı ve bunaltı veren özelliklerini karşısındakine yansıtır. Yansıtılan bu özellikler karşıdaki kişinin güçlü egosu tarafından olumlu hale getirilir. Daha sonra işlenmiş olan bu özellikler tekrar kişi tarafından geriye alınır ve egonun bir parçası haline getirilir.

Yansıtmalı özdeşim; çok enerji harcatır, kişiyi dışarıdaki başkalarına bağımlı kılar ve sürekli kontrol duygusunu beraberinde getirir.

örneğin babasının çok büyük bir adam olduğunu söyleyen ve hiçbir zaman ona layık bir evlat olmadığını düşünen bir adamın durumu örnek gösterilebilir.